سوراخ کردن قسمت های مختلف بدن یا پیرسینگ

سوراخ کردن قسمت های مختلف بدن یا پیرسینگ که طرفداران زیادی هم پیدا کرده است خطرات زیادی برای بدن دارد و حتی ممکن است باعث مرگ شود.در این متن مطالب جالبی در مورد پیرسینگ می خوانید.

برای سوراخ کردن بدن در پیرسینگ از ابزار های فلزی استفاده می کنند که باعث واکنش های آلرژیک به فلز استفاده شده می شود. سوراخ کردن بدن برای استفاده از طلا یا حلقه در قسمت های مختلف بدن مثل گوش، بینی، زبان و ناف این قسمت ها را مستعد واکنش های آلرژیک به نیکل، تیتانیوم، نیوبیوم یا سایر فلزاتی می کند که برای این کار مورد استفاده قرار می گیرند.

علاوه بر آلرژی های عفونی، سوراخ کردن دارای عوارض غیرعفونی آلرژی تماسی درماتیت - یک اصطلاح کلی است که التهاب پوست را توصیف می کند- نیز می شود. به تازگی فلزات جدید از جنس استیل برای سوراخ کردن بدن ساخته شده اند، اما حتی آنها نیز به طور کامل عاری از نیکل- بیشترین عامل حساسیت- نیستند.

بیشتر این عفونت ها در سوراخ کردن زبان و ناف می تواند باکتری های کوچک بیماری های هپاتیت B و C را پرورش دهند که در نهایت می توانند منجر به مرگ شوند. گزارش شده است که بیماران مبتلا به دیابت و بیماری های پوستی بیشتر ممکن است بر اثر این باکتری ها گرفتار بیمارهای عفونی شوند. دیده شده که این نوع بیماری های باکتریایی با علائم بالینی مانند تب، دردهای شکمی و آبسه همراه هستند.

سوراخ کردن بدن عملی مطابق مد روز محسوب می شود؛ اما لازم است بدانید که این کار با عفونت هایی همراه است که شما را به کام بیماری های مرگباری می کشاند. از آنجاکه عمل سوراخ کردن بدن توسط ابزار های ساخته شده به دست انسان انجام می شود، این عمل پایگاه مناسبی برای ویروس ها، باکتری ها و عفونت هاست. عفونت های مسری بر اثر واکنش های آلرژیک به فلزات استفاده شده در سوراخ کردن بدن به وجود می آیند.

خونریزی

هنگام سوراخ کردن بدن خونریزی مختصری در قسمتی که سوراخ شده است ایجاد می شود. به طور خاص در سوراخ کردن زبان به دلیل اینکه تعداد زیادی از مویرگ ها و انتقال دهندگان خون پاره می شوند، خون بسیار بیشتری از دست می رود.

قطع شدگی عصب

در پاره ای از اوقات سوراخ کردن عضوی از بدن می تواند باعث پارگی یا قطع شدگی عصب آن عضو شود که با درد غیرقابل وصفی همراه است. هنگام سوراخ کردن زبان و ناف باید دقت بسیار زیادی به کار برده شود تا عصب های متصل به این بافت ها دچار آسیب دیدگی نشوند. عصب های بسیار حساسی در قسمت زبان و ناف وجود دارد که با ستون فقرات و فعالیت مغز به طور مستقیم در ارتباط هستند. 

کوچک ترین بی توجهی می تواند باعث خونریزی بی اندازه و غیرقابل کنترل شود و تاثیرات مخربی روی قدرت تکلم و تنفس فرد بر جای بگذارد. متخصصان معتقدند سوراخ کردن اعضای بدن می تواند روی توانایی آنها برای اهدای خون نیز تاثیر بگذارد. این افراد پس از انجام این عمل، صلاحیت لازم برای اهدای خون را نخواهند داشت.

کوچک ترین آسیب به این عصب ها می تواند باعث درد دائمی شود. مشکلات ناشی از اختلال در عصب ها بر اثر سوراخ کردن عضوی از بدن نه تنها خطرناک است، بلکه می تواند تا پایان عمر، به عنوان خطری دائم برای سلامت بدن تلقی شود.

در قسمت های مختلفی از بدن که سوراخ شده عوارضی همچون عدم تمایل به بهبود دیده می شود که بعد از سوراخ کردن مراقبت های بسیار زیادی لازم است اما در موارد بسیار دیده شده است که فرد نمی تواند مراقبت صحیح از عضو سوراخ شده انجام دهد و همین موضوع باعث عدم بهبود یا طولانی شدن مدت بهبودی آن عضو می شود. 

بزرگ ترین مشکل هنگام بهبود این بافت ها، استفاده از جواهراتی بسیار تنگ و چسبیده به عضو، استفاده از گوشواره های میخی و رعایت نکردن مسائل بهداشتی است. هر سوراخ کردنی زمانی معمول برای بهبودی دارد که بر اثر استفاده از روش های ناایمن برای سوراخ کردن می تواند طولانی تر نیز شود.

از آنجاکه سوراخ کردن عضو های حساسی همچون زبان، ناف، بینی و گوش زمان زیادی برای بهبود طلب می کند، کوتاهی در نگهداری و مراقبت از آنها باعث ضعف در سیستم ایمنی می شود. 

اما حالا سوراخ کردن بدن به روش امروزی نسبت به روش گذشتگان بسیار بحث برانگیز است. متخصصان معتقدندک سوراخ کردن بدن ، عوارض جانبی بلندمدت و بسیار خطرناکی به همراه دارد. همچنان که علاقه به سوراخ کردن بدن بیشتر می شود، مشکلات فیزیکی و بهداشتی مرتبط با این عمل نیز بیشترگزارش داده می شود. 

سوراخ کردن گوش و بینی و. . . مال امروز و دیروز نیست. جالب است بدانید شروع این کار از قرن پنجم میلادی است و به طور مشخص قدیمی ترین فعالیت های مرتبط با سوراخ کردن بدن به دوران مصریان باز می گردد که مردها و زن ها گوش های خود را سوراخ می کردند. سوراخ کردن بینی و ابرو هم درفرهنگ هندی ها، آفریقایی ها و رومی ها گسترش پیدا کرد و امروزه ما رکورد های جهانی بسیار عجیبی از سوراخ کردن های موقت یا دائمی در بدن می بینیم.

اگر شما به اندازه کافی کنجکاو هستید که با تاثیرات مخرب عمل سوراخ کردن بدن آشنا شوید، در این مقاله 7مورد از متداول ترین عوارض جانبی سوراخ کردن بدن برای شما جمع آوری شده است.

پیرسینگ بینی

حساسیت در قدم اول

مطالعات نشان می دهد که انواع اگزما و رینیت (التهاب مخاط بینی که در اثر واکنش ازدیاد حساسیتی ایجاد می شود) در اثر برخورد فلز نیکل با پوست حاصل می شود. همچنین سوراخ کردن بدن با استفاده از فلزات دیگر، باعث حساسیت شدید به پارا-فنیلین دی آمین (PPD) می شود. یکی از رایج ترین اثرات آلرژیک سوراخ کردن بدن لنفوسیت پوست (سیستم ایمنی پوست) است.